Obrazy Krzysztofa Kloskowskiego od samego początku wystawy
przyciągają wzrok przechodniów i czytelników. Zainteresowanie jest i o to
chodzi, a pytania: w której części miasta
jest ten czy inny punkt? - utwierdzają nas, że pomysł aby opisać te miejsca
jest dobry. Zaczynamy więc od dzisiaj i dodajemy, że informacje te będziemy
zamieszczać nieregularnie. Ekspozycja prezentowana w naszej placówce
towarzyszyć nam będzie do końca wakacji, więc mamy czas… Ale dzisiaj zaczynamy
i to od ulicy Dworcowej bo tutaj mieści się nasza biblioteka.
Ulica Dworcowa do roku 1851 była polną drogą prowadzącą do Koronowa. Wraz z budową dworca kolejowego nastąpił jej intensywny rozwój. Pod koniec XIX w. ulica miała charakter przemysłowo-handlowy. W jej otoczeniu kwitł handel, rozwijały się warsztaty rzemieślnicze oraz gastronomia. W latach 1890-1914 przystąpiono do przebudowy istniejących wzdłuż ulicy kamienic, podwyższając je do trzy- i czteropiętrowych budynków o bogato zdobionych fasadach. Ulica ma długość 1242 m. i niemal w całości jest zabudowana stylowymi kamienicami. Od 1888 po ulicy zaczęły kursować tramwaje, początkowo konne, a od 1896 elektryczne. Obecnie jest jedną z głównych ulic miasta.
Pierwsze dwie akwarele przedstawiają ulicę Dworcową w rożnych jej okresach. Obrazy w obu przypadkach prezentują kamienicę przy ul.
Dworcowej 50. Na planie pierwszego obrazu widnieje tramwaj, a ruch tramwajowy zawieszono w 1990 roku ze względów technicznych. Jest to więc podróż sentymentalna... Kamienica, którą widzimy po prawej stronie akwareli, graniczy z ul.
Sienkiewicza i znajduje się w środkowej części ulicy Dworcowej. Została wybudowana w 1895 r. Otrzymała wówczas modny wystrój nawiązujący do
renesansu północnego, charakterystycznego dla architektury Niderlandów i
północnych Niemiec. Budynek posiada typowe elementy dla tego nurtu, trójkątne
szczyty, elewacje licowane ceramiczną cegłą, uzupełnione bogatymi detalami
kamiennymi i tynkowanymi. Kamienica posiada narożnik z wykuszem zwieńczonym
wysokim hełmem. Drugi wykusz zdobi fasadę boczną od strony ulicy Sienkiewicza.
Prawdopodobnie pierwszym właścicielem kamienicy był - Christian
Theodore Hinß, a następnie jego krewny
Carl, który wynajmował kamienicę do 1917 roku. Zanim powstał w tym miejscu budynek, działały tam od 1880 warsztaty autokarów.
Kolejna praca prezentuje zabytkowy budynek dawnej siedziby
Dyrekcji Pruskiej Kolei Wschodniej ujęty z perspektywy kanału Brdy. Gmach przy ul. Dworcowej 63, został wzniesiony w
latach 1886-89, projektantem budowli był Martin Philipp Gropius
(1824-1880). Usytuowany jest w południowej pierzei ulicy Dworcowej, na szczycie
nadbrzeżnej skarpy, 300 m. od dworca kolejowego. Gmach ten zaliczany jest
dzisiaj do najbardziej reprezentacyjnych
budynków w Bydgoszczy. Stanowi go okazały trzykondygnacyjny budynek z
dwupoziomowym poddaszem. Koncepcja projektu (wygląd elewacji i wnętrz) miała
odzwierciedlać oficjalny pruski styl architektury, jednakże nawiązano w nim do manieryzmu,
rzadko wykorzystywanego w oficjalnej sztuce Prus.
Gmach zbudowano na planie wydłużonego prostokąta, z
czterema ryzalitami w skrzydłach i środkowym od frontu oraz trzema wewnętrznymi
dziedzińcami: dwoma większymi kwadratowymi i jednym mniejszym prostokątnym. Po
oddaniu budynku do użytku w 1889 znajdowały się w nim następujące
pomieszczenia: w piwnicy - dwa mieszkania dla woźnych, oddział druków i oddział kontroli; na parterze - kasa główna, oddział techniczny, biuro taryfowe i biuro
reklamacji; na I piętrze - wydział personalny, kancelaria, sekretariat, biblioteka,
kontrola ruchu, miejsce registratury i kalkulacji; na II piętrze - izba planowania, oraz biura techniczne, statystyczne i
materiałowe. Pośrodku budynku, na I piętrze, nad hallem wejściowym znajdowała się
reprezentacyjna sala posiedzeń z 3 wielkimi oknami. Obecnie odrestaurowywana.
Gmach przy Dworcowej 63 służył pruskim kolejarzom do końca
pierwszej wojny światowej. Kiedy Bydgoszcz znalazła się w granicach
Rzeczypospolitej usytuowano tam jednostki Polskiej Kolei Państwowej. Po II
wojnie światowej budynek stał się częścią skarbu państwa, był jednak
administrowany przez miasto. Do PKP wrócił dopiero w latach siedemdziesiątych.
Umieszczono w nim Biuro Rozrachunków Międzynarodowych i Obwód Lecznictwa
Kolejowego wraz z przychodnią. Służba zdrowia ma w nim swoje siedziby do dziś. Wiele było pomysłów i propozycji na wykorzystanie lokali w budynku przy Dworcowej 63. Nie doszło jednak do ich realizacji - rezygnowano z propozycji miasta lub po czasie wycofywano się. Komu ostatecznie przypadnie możliwość korzystania z pomieszczeń w gmachu przy Dworcowej 63, czas pokaże...