Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Bydgoszczy serdecznie zaprasza do udziału w I Ogólnopolskim Konkursie Literackim im. Wandy Dobaczewskiej „Na chwałę słońca".
Konkurs ma na celu upamiętnienie twórczości Wandy Dobaczewskiej właściwie Wandy Niedziałkowskiej-Dobaczewskiej, polskiej pisarki, poetki, publicystki, autorki sztuk dla teatrów kukiełkowych oraz animatorki kultury. W roku 2020 mija setna rocznica od debiutu literackiego Wandy Dobaczewskiej, która swoją drogę literacką rozpoczęła od wydania tomiku poetyckiego „Na chwałę słońca” w 1920 roku w Wielkopolskiej Księgarni Nakładowej w Poznaniu.
Termin Konkursu: 23.11.2020 r. – 30.03.2021 r.
Rozstrzygnięcie konkursu nastąpi do 10 maja 2021 roku.
Konkurs jest otwarty i organizowany w dwóch kategoriach rodzajowych:
poezja i proza
oraz dwóch kategoriach wiekowych:
„A” dorośli i „B” młodzież w wieku 12-18 lat
szczegóły: KONKURS
Urodziła się Twerze (Twer miasto obwodowe w Rosji, port nad Wołgą, przy ujściu Twercy, wiele źródeł podaje, że w Wilnie. Pochodziła ze znanej w Wilnie rodziny Niedziałkowskich (była córką Heleny (z Czajczyńskich) i Konrada Bolesława Niedziałkowskiego), której korzenie sięgają Berehu koło Krzemieńca, gdzie stał dom Niedziałkowskich. Utracili go w wyniku represji za udział w Powstaniu Styczniowym.
W 1910 roku ukończyła gimnazjum
żeńskie Prozorowej w Wilnie. W
latach 1912–1914 studiowała na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu
Jagiellońskiego. W 1916
roku wyszła za mąż za Eugeniusz Dobaczewskiego, wojskowego,
przyszłego lekarza okulistę i senatora. W
wieku 28 lat, w 1920 roku zadebiutowała tomem poetyckim Na chwałę słońca. Do
wybuchu II wojny światowej wydała cztery tomiki poezji, trzy powieści, nowele.
Za pracę twórczą, w 1935 roku została
uhonorowana zaszczytnym Srebrnym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii
Literatury.
Przed II wojną światową prowadziła intensywną działalność polityczną i kulturalną, pełniąc jednocześnie funkcję wiceprezesa Związku Zawodowym Literatów w Wilnie (tam też mieszkała do roku 1939). W tym okresie współpracowała z rozgłośnią wileńską Polskiego Radia oraz czasopismami ukazującymi się w Wilnie i Warszawie (m.in.: „Świat”, „Kurier Poranny” czy „Robotnik”). Otrzymała Nagrodę im. Filomatów za powieść pt. "Zwycięstwo Józefa Żołądzia".
Na początku II wojny światowej została aresztowana wraz z mężem przez władze litewskie, które uznały ich za niepożądanych obcokrajowców. W czasie okupacji była więziona (1940–1945) w obozie koncentracyjnym Ravensbrück (nr obozowy P 5068) i swoje przeżycia zawarła w książce Kobiety z Ravensbrück (Czytelnik 1946).
Po II wojnie światowej pracowała przez rok w warszawskiej Bibliotece Narodowej. Krótko potem w roku 1947 przeniosła się do Torunia, gdzie współpracowała z tamtejszym Polskim Radiem. W latach 1948–1951 była kierownikiem literackim teatru lalkowego „Baj Pomorski”. W tym okresie działała w Związku Literatów Polskich, pisała także recenzje do czasopism „Arkona” i „Pomorze”.
W 1951
zamieszkała w Żninie i do końca życia napisała wiele powieści tematycznie
związanych z Pałukami.
Owocne w twórczość artystyczną okazały się
"lata żnińskie" pisarki (1951-1980). Mimo podeszłego wieku,
Dobaczewska opublikowała w tym okresie kilka utworów powieściowych, które
zostały przyjęte z uznaniem przez krytyków literackich w kraju. Poczytnością
cieszyła się powieść historyczna pt. "Człowiek, którego nazwano
diabłem". W kolejnych latach ukazały się następujące powieści:
"Korzenie" (1964), "Kim jest Rudzielec" (1968) "Nikt nie jest winien" (1970) oraz w
1973 "Niedzisiejsi". Była
też autorką tekstów, sztuk i adaptacji teatralnych dla dzieci, jak zbiór baśni Złota studzienka (1959) oraz sztukę Konik polny i
mrówka (1961). Powieściopisarstwo Dobaczewskiej prezentuje,
mimo pewnych uproszczeń w rysunku charakterów postaci oraz konfliktów
historycznych i współczesnych, znaczną sprawność warsztatową, której wzory
płyną z tradycyjnej literatury wielkiego realizmu.
Zmarła w wieku 88 lat (23 listopada 1980) i
została pochowana na Cmentarzu w Żninie. Informacje ze stron Internetowych i publikacji bibliotecznych.
 |
| zbiór baśni "Złota studzienka" (1959), okładka pierwszego wydania |
