W Bydgoszczy mamy około pięćdziesięciu mostów. A było ich
jeszcze więcej. Miasto nasze przedzielają rzeka Brda i Kanał bydgoski. Wobec
takiego usytuowania naszego grodu, miejsca te trzeba było ze sobą połączyć
mostami.
Obraz, który dzisiaj prezentujemy przedstawia nieistniejący
most Władysława IV zwanym też kamiennym. Łączył on ulice Świętej Trójcy i Grunwaldzką, położone po
przeciwnych stronach Kanału Bydgoskiego. Zlokalizowany był w rejonie obecnych
przystanków tramwajowych na rondzie Grunwaldzkim. Służył mieszkańcom aż do 1972
roku.
Jego historia sięga 1772 roku, kiedy to powstał projekt
budowy Kanału Bydgoskiego. Pierwszy most powstał po uruchomieniu Kanału
Bydgoskiego w 1774 r. Natomiast po pierwszej modernizacji kanału, która
nastąpiła jeszcze w XVIII wieku, wybudowano nowy most. Obie konstrukcje były
drewniane. W 1841 roku władze Bydgoszczy podjęły decyzję o wybudowaniu nowego,
kamiennego mostu, który miał obsłużyć rosnący ruch rozwijającego się miasta i
regionu.
Kamienny most był tak zbudowany , że przęsło (północne) było szersze i wyższe, by umożliwić
przepływanie barek, a pod niższym (południowym) funkcjonowała kładka dla
pieszych. Konstrukcja mostu umożliwiła na początku XX w. położenie na nim
torowiska tramwajowego. Budowa torowiska na ulicach Świętej Trójcy i
Grunwaldzkiej rozpoczęła się w październiku 1897 roku i trwała ponad 4
miesiące, pierwsze tramwaje pojawiły się 1 marca 1898 roku.
W okresie międzywojennym most otrzymał imię króla Władysława
IV, którego herb umieszczono od strony ulicy Grunwaldzkiej. Wcześniej most
nazywano po prostu mostem kamiennym. Dnia 4 września 1939 r. wycofujące się
oddziały Wojska Polskiego wysadziły południowe przęsło mostu, które zostało
prowizorycznie naprawione w 1940 r. przez okupanta. 22 stycznia 1945 roku most
został ponownie zniszczony podczas wyzwalania miasta. Prowizorycznie odbudowano
go rok później. Most posiadał drewniany pomost ułożony na zachowanym przęśle ceglano-kamiennym
oraz tymczasowym z dźwigarów stalowych. W takiej formie most dotrwał do
początku lat 70. XX wieku. W 1970 roku przeprawę wyremontowano na podstawie
projektu opracowanego przez Biuro Projektów Budownictwa Komunalnego. Most
wrócił do użytku w styczniu 1971 roku, natomiast tramwaje kursowały po nim tylko przez rok. W tym samym roku
rozpoczęto budowę węzła grunwaldzkiego. Wiązało się to z zasypaniem wybranego
odcinka Kanału Bydgoskiego oraz z rozbiórką mostu. Prace te zakończono na
przełomie 1972-1973 roku. W jego miejscu położono torowisko tramwajowe wraz z
przystankami w bliskim sąsiedztwie Ronda Grunwaldzkiego.
Dzisiaj most kamienny, Władysława IV możemy podziwiać i się nim zachwycać tylko na
starych kartkach pocztowych i w obrazach. Pewnie nie jedna osoba westchnie i
powie szkoda, że go nie ma…
Źródło: Internet
Jedyną „pamiątką” po starym moście to ponad 300 letni dąb –
pomnik przyrody – stoi przy przystanku
tramwajowym (Rondo Grunwaldzkie). To on „pamięta” czasy budowy kanału, mostu,
rozkwit i upadek transportu wodnego oraz likwidację części starego kanału.
Źródło: https://blog.reimus.com.pl/bylo-stalo-1-most-wladyslawa-iv/
